Great story, and nice touch with those color codings!
So, hmm... Any hints for the upcoming plot? thanks for reading!
here's the uppie,
Chapter 4: Best Friends For Life
"sorry. that's me."then i heard him cry...
after that incident, there was a sudden change in you. hindi mo na ko inaasar. you become kind to me, ewan ba pero hindi lang ikaw yung nagbago kasi i know deep inside me there was something that has also changed. i don't see you na as a child na lagi akong inaasar but as my knight in shining armor (ows? hindi bagay). di ba you took up karate lessons pa nga kasi sabi mo kelangan mo maging malakas...na kelangan mo kong protektahan..."pano na tayo maglalaro kung algi kang nasa lessons mo?""kelangan ko maging malakas! tsaka na ang laro."wow!
the dignified look in his eyes were there again.
"wala akong alam na batas na nagsasabi na kelangan malakas ang mga bata pero merong tayong karapatan maglaro. kaya tsaka na lang yan pagtanda mo.""eh pano kung bago tayo tumanda eh makatulog ka uli sa snow? pano kita bubuhatin?"
tugsh!
anong makatulog sa snow ang sinasabi nito?"tsaka pano kung magkatotoo na atakihin ka ng polar bear? pano kita ipagtatanggol? kaya dapat malakas ako"i was shocked,
"tanda mo pa yun?""oh c'mon, i'm just nine at hindi pa ko ulyanin. tsaka kelangan maprotektahan kita..."what was i feeling?
parang yung dugo ko eh umakyat lahat sa ulo ko...
i was speechless..."kundi lagot ako kay daddy..." *evil smile*
tugsh!
para akong binagsakan ng erpleyn...
kasira ng moment ang sinabi nya...at para hindi ako halata,
"talaga lang kundi isusumbong kita!""joke lang. it was really what i want..." sincere yung mga mata nya, it's like i'm seeing another person in his eyes...
"alam mo ba na mahalaga ka sa kin..."blood rush!!!naiigahan na ko ng dugo...
ano bang sinasabi nya?...
"kasi dahil sayo...nagkaron ng halaga ang sarili ko..."waAah! is this true?!
"naging mahalaga ako kay daddy. salamat ha!"tugsh!
tugsh!
tugsh!
mukhang payter pleyn yung tumama...
"and i'm promising na simula sa araw na to. i'll protect you to the extent of my abilities..."ang sweet pakinggan... :'(
Rui's POV:yan, nasabi ko na lahat ng dapat kong sabihin...
ang saya saya ko...
buti hindi nya nahalatang kinakabahan ako...
inhale...
"to the extent of your abilities? meron ka ba nun?!"tugsh!
bigla naman ako napa exhale...
"marami ako nun!""talaga lang ha?"masaya sana yung araw na yun pero lagi mo sinisira yung moment ko. *tugsh* pero i know naging true ka sa promise mo, i felt that- your willingness to protect me...kaya nga...napatigil ako sa pagsulat, kasi i noticed na wala na yung luha na kanina lang eh hindi ko maampat sa pagtulo (tagalog na tagalog ah). parang may kung anong kumabog sa dibdib ko kaya napahawak ako na tila aawit ng pambansang awit ng Pilipinas *tugsh*. napahawak ako sa pendant ng necklace ko. i removed it from my neck. it's a zodiac sign necklace at 'scorpio' yun, i turned it at my markings sa likod that reads,
"yours forever". napangiti ako...i remember that day, thursday, 1:00-2:30 pm, arts class at magkaklase tayo kahit ahead ka sa kin, well sa arts nga lang kaya mahalaga sa kin ang araw na yun.
"okay class, all of you have their zodiac necklaces right? the one your parents paid for last month for the activity day."
"yes, madam."
"take them off and get your cutters here in front. i want you to pick a piece of paper from this bowl and whatever you see in here you'll be writing it at the back of your pendants. it won't be hard because it's made of 24K gold. are you ready?"
"yes, madam"
i whispered to rui,
"seryoso ba si teacher?""what do you think?" antipatiko to ah.
Rui's POV:c'mon...
the teacher's planning to do that again. yearly kasi our parents pay for necklaces na we exchange with other students. this year eh zodiac sign yung pendant ng necklace. last year wala akong pinagbigyan kasi wala din naman ako natanggap. and worst of it, me message pa na iuukit mo sa likod. pero ang maganda na lang siguro ngayon eh may chance na makatanggap ako *hehe*. anong ginagawa ni keizhee.
ako na ang bubunot. open-open na... ano!?!
"ang malas ko..." narinig yata ako ni keizhee,
"bakit? ano nabunot mo? akin kasi "best friends".""ayoko nga." nakakahiya nabunot ko, pano ko pa to ibibigay?!
"daya mo. hmmp."ok. so isusulat ko na...
sulat.
sulat.
sulat.
tapos na.
"everyone done? ok, so like our annual tradition, you're goin to exchange those with your close friends to remind them that the day you were born is a day the lord has given you to each other, understood?"
"yes, maam."
"you may begin now."
lahat sila nagpapalitan na.
si keizhee kaya...
huh!? nasan na sya?
i looked around when suddenly...
"oh! sayo na to. kaw lang naman kasi kakilala ko dito. *smiles* best friend pala tayo? haha, best friends nakasulat oh..."the smile in her face...
it's not the same smile she used to wear...
she looks so cute...
"ayaw mo?!"i extended my arm para abutin yun, kunwari umismid pa ako sa kanya para itago ang sobra kong kasiyahan...
"salamat."tapos tumalikod agad ako para hindi nya mapansin yung pagngiti ko...
haha...hindi ko alam pero ayaw pa rin nya umalis sa likod ko, bakit kaya?
anu ba?! alis na, indi ako makalingon.
KRIIIIINNNNGGGGG!"goodbye, class"
nagtatakbuhan na sila palabas. nasa likod ko pa ba sya?
lilingon na ko...lilin...
asan na sya?
i packed my things agad tapos tumakbo palabas para hanapin sya...
asan ka na ba?
asan ka na?
asan k...
hayun! okei, hinga muna malalim. ok, eto na. bakit kaya nag walk out yun, sige isusuot ko muna yung necklace nya...
Keizhee's POV:binigay ko yung sa kin sa kanya...
naghintay ako pero hindi na sya lumingon sa pagkakatalikod nya.
akala ko pa naman palit kami kaya nung magbell alis agad ako...
nakakainis sya!
nakakainis!
inis na ko!
sob...
"hey!"lingon agad ako?
asan sya?
wala naman eh...
haaay...
akala ko hinabol nya ko para ibigay yung necklace.
ambisyosa ako...
uwi na nga lang a...*tugsh*
"aray..."nauntog yata ako...
"oh..."when i looked, i saw rui in front of me at he's extending his closed fist...
"nauntog na nga ako sa'yo susuntukin mo pa ko."umismid ba naman...
"are sabi eh!" iniaaro nya sa mukha ko yung kamay nya. pikit naman ako kasi mukhang me balak talaga akong suntukin.
"ayaw mo ba!" mulat naman ako, katakot. whoah! is what i'm seeing true? naka hang yung necklace sa kamay nya and like he's giving it to me. i felt like tumalon yung heart ko *haha*
"akin to?!""wala akong magagawa, binigay mo sa kin to eh." he's pointing my necklace! suot nya! waAah! he said that while looking away, bakit kaya ayaw nya tumingin? pero i'm really happy kaya kinuha ko yung necklace...tiningna ko yung pendant...
"scorpio ka pala, rui. kelan birthday mo? nov. 1?haha""hindi ah, oct. 31"hindi ako makapaniwala! sinabi nya.!
"eh di best friends pala tayo? nagpalitan tayo ng necklace eh? best friends?""ewan ko sayo, bahala ka." then he started walking away, hands on his pocket...
i turned the pendant to see what's written...
then i heard him say before i can even read what's in there'
"yours forever..."did my heart just skip a beat?
i cant believe it...
i ran after him...
"best friend, wait!!!"i'm finally calling him best friend...
it's like a dream.
Rui's POV:binigay ko sa kanya yung necklace pero hindi ako tumitngin, baka kasi mahalata nya na namumuo yung pawis ko sa noo sa sobrang kaba. after nyang makuha yung necklace, umalis agad ako with my both hands in my pocket. i know she turned the pendant to see what's wriitten kaya i shouted na it's
yours forever *nakakahiya* ayaw ko sana sya iwan, i want to take each step kasabay nya...
when suddenly,
"best friend, wait!!!"napatigil ako...did i just heard her right?
best friend daw?
whoah...
i continued to walk,
ayaw kong lumingon.
pero i wanted to tell her,
'bilisan mo nga,best friend.'*************************up to now, i still
have with me his necklace.
scorpio sya, ako capricorn.
kym